حافظ شیرین سخن می گوید:
بنشین بر لب جوی و گذر عمر ببین کاین اشارت ز جهان گذران ما را بس
در یکی از سفرها که همراه زنده یاد، مرحوم محمدحسن ظریف جلالی بودم، در کنار جوی آبی نشستم وبه یاد این سخن خواجه ی شیراز ، خواستم گذار عمر را ببینم.
زلالی آب چندان بود که ریگ های درونش مجذوبم کرد. نه تنها از گذار آب که نشانه ی گذران عمر بود چیزی ندیدم که دیدن ریگهای ماندگار ته جوی، چنان جذبم کرد که جز ماندن و زندگی کردن و دیدن زلالی و ماندگاری، برایم تداعی نشد. همان جا سرودم:
برلب جوی نشستم ، گذر عمر ببینم از زلالش بجز از ریگ کف جوی ندیدم!!
۲ آبان ۱۳۸۳